طرح درمان ارتودنسی فصل2 قسمت7

خلاصه ی کلی

• نیم رخ بافت نرم و اسکلتی کلاس III و مقعر
• رابطه ی مولری و کانینی کلاس III همراه با
  • 1-2 میلیمتر اورجت منفی
  • %10 اوربایت
• Cant ماگزیلا همراه با مختصری نمایش بیشتر لثه در سمت راست حین لبخند
• انحراف 7-8 میلیمتری نقطه ی چانه به سمت چپ
• 5 میلیمتر انحراف میدلاین دندانی پایین به سمت چپ

لیست مشکلات

1.یافته های مهم پزشکی و دندانپزشکی:

• یافته های اتفاقی بر روی CBCT: ضایعات قاعده ی جمجمه (clivus) (تصویر 17-2)
  • بیمار برای تهیه ی MRI به رادیولوژیست پزشکی ارجاع شد؛ ضایعات 12.0×8.5×8.5 میلیمتری بودند و مشخص شد منشا غضروفی داشته و مهاجم نیستند
  • بیمار برای ارزیابی مجدد در 6 ماه بعد فراخوانده شد و اجازه ی ادامه ی درمان جراحی ارتوگناتیک به وی داده شد
• آلرژی به Percocet^TM
• سابقه ی جراحی (رینوپلاستی) و درمان ارتودنسی قبلی حین نوجوانی

2.بعد قدامی خلفی:

• اسکلتی: نیم رخ اسکلتی کلاس III و مقعر ناشی از مندیبل پروگناتیک
• دندانی: (1) مال اکلوژن کلاس III (رابطه ی full cusp در سمت راست و رابطه ی ¼ کاسپ در سمت چپ)؛ (2) دیسکرپانسی قاعده ی دندانی کلاس III شدید؛ (3) جبران های دندانهای ثنایای توسط procline شدن ثنایاهای ماگزیلا و retrocline شدن ثنایاهای مندیبل؛ (4) اورجت منفی 1-2 میلیمتری

3.بعد عمودی:

• اسکلتی: cant ماگزیلا که با نمایش بیشتر لثه ی سمت راست ماگزیلا مشخص شده است
• دندانی: (1) %10 اوربایت؛ (2) interlabial gap 7 میلیمتری در حالت استراحت، %30 تا %40 نمایش دندانها در حالت استراحت، %100 نمایش دندانها در حالت لبخند

4.بعد transverse:

• اسکلتی: آسیمتری مندیبل، انحراف 3 میلیمتری چانه به سمت چپ
• دندانی: (1) انحراف 1 میلیمتری میدلاین ماگزیلا به چپ در ارتباط با میدلاین صورت؛ انحراف 2 میلیمتری میدلاین مندیبل به چپ در ارتباط با میدلاین صورت.

5.Alignment:

• قوس ماگزیلا: عدم کراودینگ یا spacing
• قوس مندیبل: 1 میلیمتر spacing (دیستال ثنایای لترال چپ)

اهداف درمان (تصاویر 18-2 و 19-2 و جدول 15-2)

1.اهداف مهم پزشکی و دندانپزشکی:

• تداوم مراقبت بیمار توسط رادیولوژی پزشکی به منظور کنترل ضایعات روی clivus
• ارجاع بیمار به جراح فک و صورت، و اطمینان از آگاهی بیمار از خطرات مداخله ی جراحی
• تداوم فراهم ساختن دستورالعمل های بهداشتی

2.اسکلتوفاسیال:

• بعد قدامی-خلفی: تصحیح رابطه ی کلاس III و نیم رخ اسکلتی و بافت نرم مقعر از طریق bilateral sagittal split osteotomy (BSSO) و setback غیرقرینه ی مندیبل ( 3 میلیمتر در راست و 0.5 میلیمتر در چپ) و استئوتومی Le Fort I
• بعد عمودی: تصحیح cant ماگزیلا با استئوتومی و impaction غیرقرینه ی ماگزیلا (3 میلیمتر در راست و 1 میلیمتر در چپ)
• بعد عرضی: تصحیح انحراف میدلاین پایین توسط BSSO غیرقرینه (بالا را ببینید). Lateral sliding genioplasty به منظور انتقال 7-8 میلیمتری چانه به سمت راست.

3.بعد قدامی-خلفی:

• دندانهای ثنایا: (1) کاهش proclination ثنایاهای ماگزیلا؛ (2) procline کردن ثنایاهای مندیبل
• دندانهای مولر: خاتمه ی درمان با رابطه ی مولری و کانینی کلاس I

4.بعد عمودی:

• دندانهای ثنایا: حفظ موقعیت عمودی ثنایاهای ماگزیلا و مندیبل پس از جراحی
• دندانهای مولر: حفظ موقعیت عمودی مولرها پس از جراحی

5. عرض قوس/transverse: حفظ ابعاد عرضی
6. میدلاین: حفظ موقعیت میدلاین های دندانی پس از جراحی
7. پلان اکلوزال: حفظ پلان اکلوزال
8. بافت نرم: بهبود تحدب صورت

طرح درمان کلی (جدول 16-2)

• دستگاه های ارتودنسی 4 هفته قبل از جراحی قرار داده شدند.
• روش “surgery first” (2 فک): استئوتومی لفورت I (جلو آوردن ماگزیلا، impaction غیر قرینه ی آن)، BSSO همراه با setback غیرقرینه و ژنیوپلاستی lateral sliding. اکلوژن پس از جراحی به میزان مختصری اصلاح می گردد تا جبران های دندانی در ارتودنسی پس از جراحی تصحیح شوند
• ارتودنسی پس از جراحی برای اتمام درمان با رابطه ی مولری و کانینی کلاس I همراه با اصلاح جبران های دندانی و seating نهایی اکلوژن.

پیشرفت درمان

بیمار با استفاده از براکت های twin MBT با slot 0.028×0.022 اینچی درمان شد. آرچ وایرهای نیکل تیتانیومی 0.016×0.016 اینچی در قوس های ماگزیلا و مندیبل قرار داده شدند. قلاب های جراحی بلافاصله قبل از جراحی در اتاق عمل قرار داده شدند. اسپلینت های جراحی تولید شده به روش CAD (computer aided design) بلافاصله پس از جراحی برداشته شدند (تصویر 20-2). قلاب های جراحی، دو هفته بعد از جراحی برداشته شدند، سیم های سبک نیکل تیتانیومی در جای خود قرار داده شده و بیمار استفاده از الاستیک های بین فکی را آغاز نمود. درمان ارتودنسی در کل 7 ماه به طول انجامید. مدارک پس از جراحی بیمار نشان می دهند نیم رخ کلی بافت نرم بهبود یافته و کاهشی در آسیمتری نیز به چشم می خورد (تصویر 21-2). بیمار از زیبایی نتایج و مدت زمان کوتاه درمان رضایت داشت.

خلاصه

این فصل راهی سیستماتیک برای تشخیص بیماران ارتودنسی را معرفی کرده، فهرستی از اهداف درمان را تهیه نموده و بر اساس این اطلاعات، برای هر بیمار، یک طرح درمان اختصاصی را ایجاد کرده است. اهداف اختصاصی درمان، نقشه ای برای رسیدن به نتیجه ی دلخواه را فراهم می سازند. اهمیت داشتن اهداف اختصاصی زمانی پر رنگ می گردد که لازم باشد برای تصحیح هر نوع مال اکلوژنی از میان تعداد بیشماری دستگاه ارتودنسی، انتخاب شود.

معمولاً بیش از یک طرح درمان برای رسیدن به توافقی بین خواسته های بیمار و کلنسین ارائه می گردد. طرح درمان های متفاوت، انتخاب هایی را برای بیمار فراهم می کنند که می توانند در تصمیم گیری های دشوار ناشی از مسائل مالی، همکاری یا سایر مشکلات شخصی، کمک کننده باشند. بنابرین، در زمان ارائه ی طرح درمان ها باید مزایا و معایب آن ها نیز سنجیده شود. ارزیابی راه های متفاوت درمان در ارائه ی موفقیت آمیز طرح درمان به بیمار و تهیه ی رضایت آگاهانه ی وی، به کلنسین کمک می کند.

پس از تعیین طرح درمان ارتودنسی توسط اهداف اختصاصی آن، به دستگاه یا گروهی از دستگاه ها نیاز داریم که اهداف تعیین شده را به دست آورند. با وجود اینکه طرح درمان مکانیکی پس از تعیین اهداف درمان صورت می گیرد، بسیاری از کلنسین های باتجربه دارای bias هستند؛ چرا که تمایل دارند چیزی را به دست آورند که حاصل دستگاه هایی است که به طور معمول مورد استفاده قرار می دهند. برای رسیدن به اهداف درمانی مطلوب، فهم بیومکانیک و اثرات سوء احتمالی تمام دستگاه هایی که برای درمان انتخاب می شوند حائز اهمیت است. درک عمیق اثرات هر دستگاه بر جوامع خاص نیز ضروری است. دانش کارآزمایی های بالینی کنترل شده ی ارزیابی کننده ی اثرات دستگاه های مختلف ارتودنتیک بر روی جوامع مختلف، در رسیدن به این هدف کمک می کند.⁴² در کل، باید به خاطر سپرد که ارتودنسی مبتنی بر شواهد در ترکیب با دانش صحیح بیومکانیک، امکان تهیه ی مکانیک های اختصاصی هر بیمار با نتایج قابل پیش بینی را فراهم می سازند.

دانلود طرح درمان ارتودنسی فصل2 قسمت7 انتشارات آرتین طب