گزارش موردی 1
پروفایل بیمار
بیمار، پسری 12 ساله قبل از بلوغ بود که با شکایت اصلی دیپ بایت مراجعه نموده بود. مشکل وی، به صورت مال اکلوژن کلاس II ناشی از مندیبل رتروگناتیک همراه با رابطه ی مولری کلاس II کل کاسپ دو طرفه، دیپ بایت %100 و اورجت 6 میلیمتری تشخیص داده شد (تصویر 24-13 را ببینید).
پیشرفت درمان
بعد از level و align کردن اولیه، آرچ وایرهایی از سیم های سفت استنلس استیل ( بالا: 0.025×0.019 اینچ، پایین: 0.025×0.021 اینچ) همراه با دستگاه TFBC (که به میزان 5 میلیمتر فعال شده بود) قرار داده شدند. سه ماه بعد، بیمار دارای رابطه ی سوپر کلاس I بود و دستگاه برداشته شد. الاستیک های کلاس II برای حفظ اصلاحات ایجاد شده به کار برده شده و مراحل خاتمه و جزئیات درمان ارتودنسی انجام شدند. بیمار در حالی debond شد که بافت نرم بهبود یافته و اکلوژن خلفی خوبی داشت (تصویر 25-13).
ارزیابی Retention
بیمار به مدت 6 سال در فاز retention تحت نظر قرار داشت و روابط کانینی و مولری کلاس I دو طرفه ی باثباتی را نشان می داد (تصویر 26-13). سوپرایمپوزیشن های ناحیه ای و کلی (تصویر 27-13) نشان دادند که مولر بالا در فاز درمان در جای خود نگه داشته شده بود در حالیکه مولر پایین به سمت مزیال حرکت کرده بود. مولرهای بالا و پایین در فاز retention بسیار باثبات بوده و تغییراتی جزئی داشتند. در ارزیابی های retention مشخص شد که flaring دندانهای قدامی پایین با ثبات بوده است.
تصویر 24-13 مدارک پیش از درمان برای گزارش موردی 1. A-C، نماهای صورت. D-H، نماهای داخل دهانی.
تصویر 25-13 مدارک پس از درمان برای گزارش موردی 1. A-C، نماهای صورت. D-H، نماهای داخل دهانی.
تصویر 26-13 ارزیابی از گزارش موردی 1، 6 سال بعد از debond کردن. A-C، نماهای صورت. D-H، نماهای داخل دهانی.
تصویر 27-13 A، لترال سفالوگرام قبل از درمان. B، لترال سفالوگرام بعد از درمان. C، لترال سفالوگرام حین retention. D، سوپرایمپوزیشن های سفالومتریک ناحیه ای و کلی. رنگ سیاه قبل از درمان، رنگ قرمز بعد از درمان و رنگ سبز retention را نشان می دهد.
گزارش موردی 2
پروفایل بیمار
بیمار، پسری 11 ساله قبل از بلوغ و در اواخر دوره ی دندانی مختلط بود که با شکایت اصلی دندانهای نامرتب مراجعه کرده بود. مشکل وی، به صورت مال اکلوژن کلاس II ناشی از مندیبل رتروگناتیک همراه با رابطه ی مولری end on دو طرفه، و کراودینگ مختصر در قوس های بالا و پایین تشخیص داده شد. بیمار دارای اورجت 5 میلیمتری و دیپ بایت %50 بود (تصویر 28-13).
پیشرفت درمان
بعد از level و align کردن اولیه، مولر دوم شیری سمت چپ بالا کشیده شد، پرمولر دوم اکسپوز شد و معلوم شد اندازه کوچکی داشته و چرخیده است. متعاقباً آرچ وایرهای سفتی همراه با دستگاه TFBC به مدت 3 ماه قرار داده شدند تا روابط overcorrected سوپرکلاس I مولری و کانینی به دست آیند. بیمار در رابطه ی خوب کلاس I مولری و کانینی debond شد (تصویر 29-13).
ارزیابی Retention
بیمار 6 سال بعد ارزیابی شد و روابط کانینی و مولری کلاس I باثباتی را نشان می داد (تصویر30-13). با این وجود، ریلاپس مختصر دیاستم خط وسط به چشم می خورد. سوپرایمپوزیشن های ناحیه ای و کلی (تصویر 31-13) نشان دادند که مولرهای بالا و پایین در فاز درمان مزیالی شده بودند. در فاز retention هیچ تغییری در موقعیت مولرهای بالا و پایین ایجاد نشده بود. دندانهای قدامی پایین به میزان قابل ملاحظه ای flare شدند که حین فاز retention باثبات باقی مانده بود.
تصویر 28-13 مدارک پیش از درمان برای گزارش موردی 2. A-C، نماهای صورت. D-H، نماهای داخل دهانی.
تصویر 29-13 مدارک پس از درمان برای گزارش موردی 2. A-C، نماهای صورت. D-H، نماهای داخل دهانی.
تصویر 30-13 ارزیابی از گزارش موردی 2، 6 سال بعد از debond کردن. A-C، نماهای صورت. D-H، نماهای داخل دهانی.
تصویر 31-13 A، لترال سفالوگرام قبل از درمان. B، لترال سفالوگرام بعد از درمان. C، لترال سفالوگرام حین retention. D، سوپرایمپوزیشن های سفالومتریک ناحیه ای و کلی. رنگ سیاه قبل از درمان، رنگ قرمز بعد از درمان و رنگ سبز retention را نشان می دهد.
گزارش موردی 3
پروفایل بیمار
بیمار، دختری 11 ساله بود که با شکایت اصلی کراودینگ دندانها مراجعه کرده بود (تصویر 13-6A را ببینید). مشکل وی، به صورت مال اکلوژن کلاس II، Division 1 و ناشی از پروگناتیسم ماگزیلا و رتروگناتیسم مندیبل همراه با رابطه ی مولری و کانینی کلاس II دو طرفه تشخیص داده شد. بیمار دارای اورجت 7 میلیمتری، دیپ بایت %70، کراس بایت دوطرفه ی مولری و نیم رخ محدب بافت نرم بود (تصویر 32-13).
پیشرفت درمان
بیمار دارای رابطه ی کلاس II اسکلتی شدیدی با زاویه ی ANB 12 درجه بود (جدول 4-3). با این وجود، از آنجا که بیمار هنوز در حال رشد بود، تلاشی در جهت تغییر رشد صورت گرفت. کراودینگ متوسطی در قوس بالا و کراودینگ مختصری در قوس پایین وجود داشت. درمان ارتودنسی با بند کردن مولرهای ماگزیلا و گسترش عرضی سریع ماگزیلا (RME) در قوس بالا آغاز شد تا فضایی برای رفع کراودینگ ایجاد نماید. متعاقباً، فک بالا و پایین برای گذاشتن دستگاه TFBC آماده شد. بیمار بعد از 24 ماه درمان فعال با دستیابی به رابطه ی مولری و کانینی کلاس I دوطرفه debond شد (تصویر 33-13).
ارزیابی Retention
بیمار 7 سال بعد ارزیابی شده، نیم رخ بافت نرم در تعادل و تداوم اکلوژن باکالی باثباتی را نشان می داد (تصویر34-13). سوپرایمپوزیشن های کلی و ناحیه ای (تصویر 35-13) حاکی از حرکت مزیالی مولرهای بالا و پایین در فاز درمان و عدم تغییر در فاز retention بودند. طبق مشاهدات انجام شده در فاز retention، flaring دندانهای قدامی پایین باثبات بود.
تصویر 32-13 مدارک پیش از درمان برای گزارش موردی 3. A-C، نماهای صورت. D-H، نماهای داخل دهانی.
تصویر 33-13 مدارک پس از درمان برای گزارش موردی 3. A-C، نماهای صورت. D-H، نماهای داخل دهانی.
تصویر 34-13 ارزیابی از گزارش موردی 3، 7 سال بعد از برداشتن دستگاه. A-C، نماهای صورت. D-H، نماهای داخل دهانی.
تصویر 35-13 A، لترال سفالوگرام قبل از درمان. B، لترال سفالوگرام بعد از درمان. C، لترال سفالوگرام حین retention. D، سوپرایمپوزیشن های سفالومتریک ناحیه ای و کلی. رنگ سیاه قبل از درمان، رنگ قرمز بعد از درمان و رنگ سبز retention را نشان می دهد.
خلاصه
به نظر می رسد تصحیح رابطه ی کلاس II با استفاده از دستگاه semirigid TFBC عمدتاً توسط ترکیبی از تغییرات دنتوآلوئولار و تغییرات خفیف اسکلتی صورت می گیرد. ارزیابی دراز مدت retention تصحیح رابطه ی کلاس II که توسط کاربرد دستگاه TFBC حاصل شده نتایج باثباتی را نشان داده است. به نظر می رسد اثرات دندانی دستگاه هم چون چرخش پلان اکلوزال، حرکت دیستالی و اینتروژن مولرهای ماگزیلا، اثراتی موقتی باشند که در تصحیح کلی رابطه ی کلاس II مشارکت نمی نمایند؛ با این وجود، ظاهراً حرکت مزیالی و اکستروژن مولرهای مندیبل در دراز مدت از اثرات باثبات دستگاه باشند. کارایی درمان برحسب کل دوره ی درمان نشان دهنده ی آن است که فاز بعد از بلوغ، فازی است که برای تصحیح رابطه ی کلاس II با دستگاه TFBC ، ترجیح داده می شود.
لینک دانلودتصحیح مال اکلوژن کلاس II با دستگاه ثابت فصل 13 قسمت 6 انتشارات آرتین طب