ارتودنسی شاخه ای تخصصی از رشته دندانپزشکی است که با تغییرات در صفات دندانی، که بی شک به طور قابل توجهی بر سلامت فرد تاثیر می گذارد، مورد توجه قرار گرفته است. در واقع ارتباط ارتودنسی با رشد دندان ها و به طور کلی مشخصه های بافتی سخت (دندان ها و فکین) یا بافت های نرم (لثه ها و سایر اجزای چهره) یا ترکیبی از خصوصیات ظاهری صورت فرد به وضوح قابل مشاهده است.
درمان ارتودنسی عبارت است از درمان هایی که باعث افزایش صفات مثبت دندانی می شوند، بنابراین سطح سلامت دندان ها را بهبود می بخشند. حال اگر این درمان در کودکی آغاز شود، نتایج بسیار پرباری را برای آینده کودک در پی خواهد داشت و شاید مهم ترین آن این باشد که تحت جراحی های سختی که می توان در کودکی به سادگی جلوی آن را گرفت، قرار نمی گیرد.
ارتباط ارتودنسی با رشد دندان های کودکان
ارتباط ارتودنسی با رشد دندان ها یک موضوع قابل اهمیت است که نشان دهنده چگونگی تغییرات ایجاد شده طی رشد و تکامل دندان ها و فکین می باشد. با توجه به اینکه دندان های کودکان هنگام مراجعه به متخصص ارتودنسی ممکن است به طور کامل رشد نکرده باشد، سیم ارتودنسی بر روی دندان های رشد نکرده گذاشته نخواهد شد.
در کودکان معمولا به دلیل عدم تکامل رشد دندان ها و فکین دو فاز درمانی در نظر گرفته می شود. درمان اولیه که به عنوان درمان فاز 1 شناخته می شود و شامل ارتودنسی متحرک مباشد اغلب زمانی انجام می شود که کودک شما دارای مخلوطی از دندان های شیری و دائمی است و فک بالا رشد طبیعی خود را کامل نکرده است. (تقریبا سنین 7 تا 12 سالگی). درمان زودرس ارتودنسی می تواند برای رفع یک مشکل در حال توسعه یا تشخیص عدم تعادل در رشد فکین و استخوان های صورت باشد. اینجاست که ارتباط ارتودنسی با رشد فکین به طور کامل مشخص می شود.دستگاه متحرک برای تصحیح موقعیت فکین به کار می رود.
درمان جامع ارتودنسی نیز که به عنوان مرحله 2 درمان شناخته خواهد شد زمانی صورت می گیرد که اکثر دندان های دائمی درآمده اند و صورت در طی بلوغ رشد می کند (سن 12 تا 18 سال بسته به رشد فردی هر کودک). هدف از مرحله دوم این است که متخصص ارتودنسی مطمئن شود که هر دندان محل دقیقی در دهان دارد و در هماهنگی با لب ها، گونه ها، زبان و دیگر دندان ها قرار گرفته است. هنگامی که این تعادل برقرار می شود، دندان ها در کنار همدیگر به درستی به وظایف خود عمل می کنند. فاز دوم معمولا شامل استفاده از براکت های ارتودنسی می باشد که به دلیل اجرای فاز اول به مدت زمان کمتری نیاز دارد.
در کودکانی که با مراجعه به متخصص ارتودنسی به ناهنجاری های موجود در فک ها پی برده می شود، اقدام برای حرکت فکین آغاز خواهد شد. ناهنجاری فکین که به دلایل مختلفی از جمله ژنتیک از والدین به بچه ها انتقال داده خواهد شد قبل از سن بلوغ و رشد کامل فکین و دندان ها به طور کاملا حرفه ای توسط دستگاه ارتودنسی متحرک درمان خواهد شد.
ارتباط ارتودنسی با رشد دندان ها و فکین
برای مثال در کودکانی که با ناهنجاری بزرگی فک پایین مواجه هستند به راحتی با استفاده از دستگاه های ارتودنسی می توان موقعیت فکین را تنظیم کرد. مزیت اجرای این روش در این سن اینست که این مشکل را می توان تنها با اتکا به روش های ارتودنسی درمان نمود اما اگر کودک بزرگ شده و سن بلوغ را رد کند، از آنجایی که رشد فکین کامل شده و شکل گرفته است دیگر این درمان منحصر به استفاده از دستگاه های ارتودنسی نخواهد بود.
در اینصورت باید در کنار درمان ارتودنسی از جراحی فک نیز بهره گرفت تا شرایط مناسب را برای قرارگیری فکین در موقعیت طبیعی و نرمال به وجود آورد. حرکت فکین در بزرگسالی و پس از گذراندن سن بلوغ بسیار دشوار تر از دوران کودکی است.
ارتباط ارتودنسی با رشد دندان های کج
در بعضی از کودکان می توان حضور دندان های کج را مشاهده کرد. زمانی که دندان ها به رشد کاملی رسیده باشند برای اصلاح کجی دندان ها می تواند از ارتودنسی استفاده نمود. ارتودنسی بهترین روشی است که شما می توانید با بهره مندی از آن دندان های کج و نامنظم را به حالت طبیعی خود بازگردانید و یک لبخند زیبا در اختیار داشته باشید. توجه داشته باشید یک متخصص ارتودنسی با تجربه سیم های ارتودنسی را روی دندان هایی که هنوز رشد آنها کامل نشده است نمی گذارد.