غیبت دندانی

 گاها قوس دندانی بزرگ به همراه دندان های کوچک منجر به بروز فاصله بین دندان ها می شود. دربرخی بیماران نیز به علت فقدان یک یا دو دندان ممکن است بین دندانها فاصله وجود داشته باشد. ممکن است این غیبت دندان به صورت بدو تولد باشد و یا ممکن است بیمار دندان خود را در اثر حادثه از دست داده باشد. در این موارد 2 راه درمانی براساس شرایط بیمار وجود دارد.

دو راه درمان دندان غایب

دو راه اصلی برای درمان دندان غایب وجود دارد:

روش اول ارتودنسی

در روش اول می توان دندانهای عقب را به سمت جلو آورد و فضای دندانهای قدامی را با به جلو آوردن دندانهای عقب بست که اگر شرایط بیمار همچنین اجازه ای را بدهد می بایست این روش درمانی انجام شود که به آن Space closure می گویند. این روش بهترین درمان است و در اکثر موارد ترجیح داده می شود که از این روش استفاده شود. زیرا فضای دندان خالی با دندانهای خود بیمار پر می شود و هیچ ایمپلنت و به عبارت دیگر جسم خارجی در دهان بیمار قرار نمی گیرد. در غیر این صورت می بایست به جای فضای دندانهای غایب ایمپلنت Implant قرار داد.

روش دوم ایمپلنت

در اکثر موارد توافق برای بستن فضای غایب وجود دارد تا اینکه برای بیمار ایمپلنت Implant قرار داده شود ولیکن طرح درمان نهایی بایستی براساس شرایط بیمار، وجود و یا عدم وجود شلوغی دندانها، نمای نیمرخ بیمار، میزان بیرون زدگی دندانهای قدامی و تصاویر رادیوگرافی استوار باشد.

در تصویر زیر بیماری را مشاهده می نمایید که به صورت مادرزادی فاقد دو دندان فک بالا بوده است. با گذشت زمان دندان های حاضر جای دندان های خالی را پر کرده است اما همین امر باعث شده است در بین تمامی دندان های جلو فضا ایجاد شود. این بیمار بدون استفاده از ایمپلنت Implant و با روش بستن فضا Space closure درمان شده است.

برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به مقاله تخصصی اینجانب که به همراه هکاران ایتالیایی تحقیق و نوشته شده است در اینترنت مراجعه فرمایید. لازم به ذکر است این روش بسیار نوین می با شد و توسط اینجانب در کنگره ارتودنتیست های اروپا مطرح گردید که با استقبال فراوانی همراه شد.

علت عارضه دندان غایب

علل بروز این عارضه را می توان به دو دسته ذاتی و اکتسابی تقسیم کرد. عوامل ذاتی شامل مشکلات ژنتیک و مادرزادی است. عوامل اکتسابی نیز می توانند بر اثر ضربه به دندان و یا پوسیدگی و عدم توجه به بهداشت دهان و دندان باشد. عواملی که منجر به پوسیدگی دندان و در نهایت از دست رفتن دندان می شود شامل: بیماری های لثه، عفونت دندان و ریشه، کیست های دندانی و عدم رعایت بهداشت کامل دهان و دندان می باشد.

حدود 20 درصد افراد به دلیل یکی از موارد بالا به عارضه دندان غایب مبتلا می شوند. اکثرا این بیماران یک یا دو عدد از دندان های دائمی را ندارند. همچنین تعدادی از بیماران  از این گروه 3 تا 6 دندان دائمی خود را بر اثر عوامل اکتسابی از دست می دهند.

دندان غایب در کودکان

همانطور که میدانید از دست رفتن یک تا چند دندان دائمی را عارضه دندان غایب می نامیم. شیوع ناهنجاری دندان غایب مادرزادی در بین کودکان حدود 1 درصد است. بنابراین در اکثر مواقع می توان از همان کودکی از بروز این ناهنجاری جلوگیری کرد و متحمل صرف وقت و هزینه ارتودنسی در آینده نشد.

برای این که کودک شما دچار ناهنجاری غیبت دندانی نشود مراقبت صحیح از دندان کودکان و مراجعه به موقع و منظم به دندانپزشک و ارتودنتیست نقش مهمی دارد. به کودکان خود نحوه صحیح مسواک زدن و رعایت کامل بهداشت دهان و دندان را آموزش دهید. به فرزند خود آموزش دهید که در هنگام بازی و ورزش از دندان های خود به درستی محافظت کند. اگر کودک در معرض خطر ضربه به دندان قرار دارد برای او گارد دندان و محافظ دندان تهیه کنید تا در هنگام بازی و ورزش استفاده کند.

در صورت بروز ناهنجاری غیبت دندانی در کودکان می توانید از سن 7 سالگی به متخصص ارتودنسی مراجعه کنید. درمان به موقع این ناهنجاری با دستگاه های ساده ارتودنسی در همان مراحل اولیه انجام می شود. بدین ترتیب فرزند شما در سنین بالاتر از داشتن دندان هایی منظم و ردیف بهره خواهد برد.

بهترین روش برای جایگزین کردن دندان غایب چیست

بسته به نوع ناهنجاری و تعداد دندان های غایب متخصص ارتودنسی تصمیم می گیرد که کدام یک از روش های درمان دندان غایب را به کار گیرد. توصیه اولیه بر این است که فاصله بین دندان ها با ارتودنسی بسته شود. زیرا داشتن دندان های طبیعی مزایای مربوط به خود را دارد و با نگهداری صحیح از دندان های طبیعی می توان مادام العمر از وجود دندان های سالم بهره برد.

در برخی موارد که سایز دندان ها کوچک است و یا تعداد دندان های غایب زیاد است متخصص ارتودنسی فاصله بین دندان ها را با دستگاه ارتودنسی مناسب تنظیم می کند و سپس اقدام به کاشت دندان  یا ایمپلنت در بین فواصل دندانی می نماید.

عوارض دندان غایب

زمانی که جای دندان خالی می شود فضایی اضافی بین دندان ها ایجاد می شود و طی طولانی مدت منجر به حرکت و به هم ریختن دندان ها می شود. همچنین بر اثر برخورد مستقیم خوراکی ها و نوشیدنی ها با لثه این ناحیه دچار التهاب و  بیماری های لثه می شود. همچنین ساییدگی دندان های اطراف و ساییدگی و بد شکل شدن استخوان فک را نیز به دنبال خواهد داشت.

لینک مقاله را در زیر مشاهده می نمایید:
Missing upper incisors: a retrospective study of orthodontic space closure versus implant