تصحیح مال اکلوژن کلاس II با دستگاه ثابت فصل 13 قسمت 4

برای اندازه گیری های دندانی در ارتودنسی از سوپرایمپوزیشن های ناحیه ای ماگزیلا در طول کورتکس پالاتال و بر روی جزئیات استخوانی داخلی و سطوح فوقانی و تحتانی کام سخت استفاده شد. مندیبل در خلف بر روی حاشیه ی کانال مندیبولار و در قدام بر روی کانتور قدامی چانه و ساختارهای استخوانی داخلی سمفیز سوپرایمپوز شد. تصحیح دنتوآلوئولار دو گروه مشابه یکدیگر بود. سهم اثرات اسکلتی و دندانی نیز در تصحیح اورجت نیز صرف نظر از زمان آغاز درمان مشابه بود (تصویر14-13). یک دلیل احتمالی این است که semirigid FFAs برای اتصال دستگاه به حضور تمام دندانها نیاز دارند و به این ترتیب زمان قابل توجهی صرف انتظار برای رویش دندانها می شود. در صورتی که موثر بودن درمان را عملکردی از دوره ی زمانی درمان در نظر بگیریم، گروه بعد از بلوغ به میزان قابل ملاحظه ای بهتر از گروه دیگر عمل کردند؛ چرا که زمان درمان برای این گروه (2.75±1.07 سال) به میزان قابل توجهی کمتر از گروه قبل از بلوغ (3.67±1.45 سال) بود (تصویر 15-13). می توان دوره ی درمان طولانی تر بیماران قبل از بلوغ را به زمانی که صرف انتظار رویش دندانها شده و باعث افزایش کل زمان درمان می شود، نسبت داد. نتایج این مطالعه نشان داد که با وجود اینکه ممکن است بین دو گروه تفاوت هایی در تغییرات دنتواسکلتال ایجاد شده حین درمان (تصویر 13-13) وجود داشته باشد، نتایج نهایی به طور بالایی مشابه با یکدیگر هستند (جدول 3-13). این نتیجه، فاز بعد از بلوغ را مبدل به فاز ارجح برای مداخله ی درمانی مال اکلوژن کلاس II با دستگاه TFBC می سازد.

که درمانی را دریافت ننموده و از نظر سن، جنس، و مرحله ی تکامل مهره ی گردنی (CVMS) با گروه دیگر match شده اند. ANS-PNS (میلیمتر)، خار قدامی بینی تا خار خلفی بینی؛ Ar-Pg (میلیمتر)، آرتیکولار تا پوگونیون؛ MP-SN (درجه) زاویه ی پلان مندیبل (گونیون-گناتیون) با پلان سلّا-نازیون؛ N-A-Pog (درجه)، نازیون – نقطه ی A – پوگونیون؛ Occ-SN (درجه)، زاویه ی پلان اکلوزال با سلّا-نازیون؛ PP-SN (درجه)، زاویه ی پلان پالاتال با پلان مندیبولار (پوگونیون-گناتیون)؛ Wits A-B (میلیمتر)، تغییرات پلان اکلوزال Wits.

L1 (درجه)، تغییرات زاویه ی تمایل محوری ثنایای پایین؛ L1 A-P، تغییرات خطی موقعیت ثنایای پایین؛ L6 A-P، تغییرات خطی موقعیت مولر پایین؛ L6 Vert، تغییرات عمودی موقعیت مولر پایین؛ U1 (درجه)، تغییرات زاویه ی تمایل محوری ثنایای بالا؛ U1 A-P، تغییرات خطی موقعیت ثنایای بالا؛ U6 A-P، تغییرات خطی موقعیت مولر بالا؛ U6 Vert، تغییرات عمودی موقعیت مولر بالا.

بیمارانی که دارای مراحل تکاملی I و II مهره های گردنی (CVMS) بودند (که هنوز جهش رشدی در آنها رخ نداده بود) در گروه قبل از بلوغ قرار گرفتند. بیمارانی که در مراحل III تا V از CVMS قرار داشتند به گروه بعد از بلوغ اختصاص یافتند.

ANB (درجه)، نقطه ی A – نازیون – نقطه ی B؛ CoA-CoGn (میلیمتر)، رشد افتراقی فکین، کندیلیون به نقطه ی A – کندیلیون به گناتیون؛ Occ-Sh (درجه)، زاویه ی پلان اکلوزال با sella horizontal ( پلانی که در نقطه ی نازیون به میزان 7 درجه بالاتر از پلان سلّا-نازیون ساخته می شود)؛ PP-SN (درجه)، پلان پالاتال با سلّا-نازیون؛ SNA (درجه)، سلّا-نازیون و نقطه ی A؛ SNB (درجه)، سلّا-نازیون و نقطه ی B؛ SN-GoGn (درجه)، سلّا-نازیون با پلان مندیبولار (گونیون-گناتیون).

سهم دستگاه TFBC در کل میزان تصحیح رابطه ی کلاس II

در مطالعه ی قبل⁵⁰ دیدیم که حرکت مزیالی و اکستروژن مولرهای بالا با استفاده از دستگاه TFBC در هر دو گروه درمان ارتودنسی قبل و بعد از بلوغ روی می دهد؛ در حالیکه از بخش مکانیک های درمان به یاد داریم که دستگاه TFBC نیرویی دیستالی و اینتروزیو به مولرهای بالا اعمال می کند. بنابرین به این سوال می رسیم که کدام یک از اثرات دستگاه TFBC با ثبات بوده و به تصحیح کلی رابطه ی کلاس II کمک کرده و کدام یک از اثرات آن بی ثبات و گذرا بوده، بعد از برداشتن دستگاه دچار ریلاپس شده و در تصحیح کلی رابطه ی کلاس II شرکت نمی کند.

در مطالعه ای که انجام دادیم، تصاویر رادیوگرافی لترال سفالوگرام 27 بیمار کلاس II که به صورت موفقی درمان شده بودند را در چهار نقطه ی زمانی متفاوت – قبل از درمان (T1)، قبل از گذاشتن دستگاه TFBC (T2)، بعد از برداشتن دستگاه TFBC (T3)، و بعد از درمان (T4) – آنالیز کردیم. متوسط اختلاف بین T3-T2، اثر اختصاصی دستگاه TFBC و تفاوت بین T4-T3 نیز تغییراتی را به ما نشان داد که از بعد از برداشتن دستگاه تا پایان درمان روی می دهد (تصویر 16-13).

مقایسه ی بین این مشاهدات نشان داد که از نظر اسکلتی هیچ تفاوتی در سرعت رشد افتراقی فکین حین فاز درمان با دستگاه TFBC یا بعد از برداشتن دستگاه وجود نداشت (تصویر 17-13). به نظر می رسد canting ساعتگرد پلان اکلوزال یک اثر موقتی دستگاه TFBC باشد، چرا که در حین فاز درمان با دستگاه ایجاد می شود؛ اما، بعد از برداشتن دستگاه و حین مراحل خاتمه ی درمان، کاملاً به حالت قبلی خود بازگشته و در تصحیح کلی رابطه ی کلاس II مشارکت نمی کند. تصحیح اورجت حین فاز درمان با دستگاه 5.69 میلیمتر بود اما بعد از برداشتن دستگاه حدوداً به اندازه ی 2.2 میلیمتر (38%) ریلاپس کرد.

اندازه گیری های دندانی با سوپرایمپوزیشن های ناحیه ای صورت گرفت (تصویر 18-13 و 19-13). حرکت دیستالی و اینتروژن مولرهای بالا که تحت تاثیر دستگاه TFBC در ابعاد قدامی-خلفی و عمودی روی داده بود، پس از برداشتن دستگاه و حین مراحل خاتمه ی درمان ریلاپس کرد. ریلاپس قابل ملاحظه ای نیز در حرکت دیستالی ثنایاهای بالا دیده شد. می توان این امر را به تمایل طبیعی دندانها به drift مزیالی و اکلوزالی که طی رشد روی می دهد، نسبت داد⁵¹. مشاهدات مشابهی از حرکت مزیالی و اکستروژن مولرهای بالا در کل دوره ی درمان بعد از استفاده از FFA با سایر دستگاه های FFA نیز گزارش شده است.^53،52،34 این فرضیه نیز می تواند در نظر گرفته شود که از آنجا که نقطه ی اعمال نیرو دور از مرکز مقاومت مولر ماگزیلا بوده است، دندان مولر تحت اثر دستگاه TFBC به نحوی tip می شود که تاج آن به سمت دیستال حرکت کرده و ریشه ی آن در محل اولیه ی خود باقی می ماند. تاج دندان بعد از برداشتن نیرویی که تحت اثر دستگاه TFBC بر آن اعمال می شده، به موقعیت اولیه ی خود باز می گردد چرا که ممکن است ریشه دیستالی نشده باشد.

لینک دانلودتصحیح مال اکلوژن کلاس II با دستگاه ثابت فصل 13 قسمت 4 انتشارات آرتین طب