آنالیز Ricketts فصل8

دانلود در انتهای فصل

Richard L. Jacobson

Robent Ricketts براین باور بود که آنالیز سفالومتری یکی از با ارزشترین ابزارها برای تشخیص و كنترل بیماری، و همچنین ارزیابی رشد وبهبود آنها می باشد. درسال 1969، او یک آنالیز کامپیوتری را به منظور استفادهء متخصصین طراحی کرد که در آن از تریسینگ سفالومتریهای لترال و Frontal ویک طرح رشدی تا زمان بلوغ استفاده می شد.

تفسیر
چانه در فضا :
محور فاسیال :

عبارتست از زاویه تشکیل شده بین پلان Ba-N وپلان فورامن روتوندوم تا Gn. ميانگين این زاویه 90درجه است. زاویه کمتر نمایانگر چانهء عقب رفته می باشد در حالیکه زاویه بزرگتر از 90درجه نمایانگر چانهء جلو آمده می باشد.

زاویه (عمق) فاسیال :

عبارتست از زاویه بین پلان فاسیال (N-pog) وّFH . این زاویه نمایانگر موقعیت افقی چانه می باشد. همچنین نشان می دهد که آیا مال اکلوژن Cl II ویا Cl III اسکلتی توسط موقعیت فك پايين ایجاد شده است یا خیر.

پلان فک پایین (Mandibular plane) :

زاویه آن با FH اندازه گرفته می شود. به طور میانگین، این زاویه در 9 سالگی 26 درجه است و در هر 3 سال به مقدار 1 درجه کاهش پیدا می کند. زیاد بودن این زاویه نشان دهندهء Open bite است که احتمالاً به علت مشکل اسکلتی فك پايين می باشد. کم بودن این زاویه نشان دهندهء عکس این مطلب می باشد . ( یعنی deep bite).

تحدب :

تحدب در نقطه A :

تحدب بخش میانی صورت از نقطهء A تا پلان فاسیال (N-Pog) اندازه گیری می شود. میزان نرمال آن در سن 9 سالگی mm2 می باشد و هر 5 سال 1 درجه کاهش پیدا می کند. تحدب زياد الگوی اسکلتی Cl II را نشان می دهد و تحدب منفی الگوی اسکلتی Cl III را نشان می دهد.

دندانها :

دندان انسیزور فك پايين تا A-Pog :

پلان A-Pog برای بررسی پلان های دندانی استفاده می شود این پلان مرجع مناسبی می باشد که می توان از آن موقعیت دندان های قدامی را اندازه گرفت. به صورت ایده آل دندانهای انسیزور فك پايين می بایست mm1 جلوتر از خط A-Pog قرار بگیرند. از این اندازه گیری برای تعیین جلو آمدگی دندانهای فک پایین استفاده می شود.

شکل 1-8 تریسینگ سفالومتریک لترال Ricketts را نشان می دهد. شکل 2-8 تا 46-8 پلان ها و لندمارك های کرانیوفیشیال استفاده شده درآنالیزRicketts را نشان می دهد.

N : Nasion ، نقطه ایی در خط میانی قاعده بینی و درز نازوفرانتال

Or : Orbitale ، تحتانی ترین نقطه بر روی لبه تحتانی حدقه چشم

Po : Porion ، فوقانی ترین نقطه بر روی سوراخ گوش خارجی.

FH: Frankfort Horizontal، خط متصل کننده Po به Or

Ba : Basion ، تحتانی ترین نقطه بر روی استخوان اکسی پیتال در لبه قدامی فورامن اکسی پیتال

Pt: Point ، تقاطع حاشیه تحتانی فورامن روتوندوم با دیواره خلفی شیار تریکو ماگزیلاری

CC: مرکز جمجمه : نقطه ایجاد شده توسط دو خط Ba-N و خط Pt-Gn

CF: مرکز صورت: نقطه حاصل از تلاقی FH و خط عمود از نقطه Pt

ANS : خار قدامی بینی،

PNS : خار خلفی بینی

A : عمیق ترین نقطه در انحنای فك بالابین ANS و استخوان آلوئول .

PM: Protuberance menti یا Suprapogonion

Pog : Pogonion، قدامی ترین نقطه بر روی چانه در خط وسط فک پایین

Gn : Gnathion، پایین ترین نقطه در خط وسط حاشیه تحتانی چانه

Go : Gonion، طرفی ترین نقطه بر روی انحنای زاویه فك پايين نزدیک به گونیون استخوانی.

شکل 2-8 :
نقطه xi : این نقطه در مرکز هندسی ریموس واقع شده است. محل xi به صورت هندسی توسط خط فرانکفورت و خط عمود از Pt Pterygoid عمودی Ptv خطی عمود بر فرانکفورت در لبه خلفی Pterygopalatine fossa تعیین می شود.
1- پلانهای عمود بر FH و Ptv ترسیم شوند.
2- پلانهای ساختگی که مماس با نقاط R3 , R2, R1 و R4 در کنارهای ریموس می باشند
3- این پلانها مستطیلی ایجاد می کنند که ریموس را در بر می گیرد
4- xi در مرکز مستطیل و در محل تلاقی قطرهای آن می باشد
R1-Mandible : عمیق ترین نقطه بر روی انحنا قدامی ریموس
R2-Mandible : نقطه ای در کناره خلفی ریموس
R3-Mandible : نقطه ای در مرکز و تحتانی ترین قسمت بریدگی سیگموثید فک پایین
R4-Mandible : نقطه ای در کناره تحتانی فک پایین مستقیما در زیر مرکز بریدگی سیگموثید ریموس

مولر فک بالا تا PtV :

به فاصلهء بین PtV ( خلف فك بالا ) تا دیستال مولر بالا گفته می شود . به طور میانگین این اندازه می بایست برابر سن بیمار بعلاوهء 3 باشد . ( بعنوان مثال ، برای یک بیمار 11 سالهء اندازه طبیعی mm14=3+11 می باشد ). این اندازه گیری کمک میکند تشخیص دهیم که آیا مال اکلوژن به علت تغییر موقعیت molar فك بالا است یا فك پايين . همچنین در تصمیم در مورد در آوردن دندان مفید است.

تمايل محوري دندان انسیزور فك پايين ( 1 تا A-Pog ) :

زاویه بین محور طولي انسیزور فك پايين و پلان A-Pog ( 1 تا A-Pog ) تخمینی از میزان بیرون زدگی ثنایای پایین است. به طور میانگین این زاویه می بایست 4 + 22 درجه باشد.

نیم رخ

فاصلهء بین لب پایینی و خط E-Line شاخصی از تعادل بافت نرم بین لب ها و پروفایل می باشد

شکل 3-8 : B6 ( مولر پایین ) : نقطه ای بر پلان اکلوزال عمود بر سطح دیستال تاج مولر اول فک پایین .

A6 ( مولر بالا ) : نقطه ای بر پلان اکلوزال، عمود بر سطح دیستال تاج مولر اول فک بالا

نقطه DC : لندمارک برای مشخص نمودن مرکز کندیل بر خط Ba-N است .

Xi : مرکز هندسی راموس

Pn ( پرونازال ) : بیرون زده ترین نقطه نوک بینی

Pog/ ( پوگونیون بافت نرم ) : بیرون زده ترین نقطه بر روی حدود بافت نرم چانه

St ( استومیون ) : نقطه وسط شیار بین لبها در حالی که به آرامی بر روی هم قرار گرفته اند .

Ls ( لبرال سوپریور ) : قدامی ترین نقطه لب بالا

Li ( لبرال اینفریور ) : قدامی ترین نقطه بر روی لب پایین

شکل 4-8 از دو پلان اصلي در لترال سفالومتري استفاده شده است . پلان افقي فرانکفورت که از نقاط Or و Po مي گذرد و پلان عمودي تريگوئيد که عمود بر FH از Pt است. از روی انها سایر پلانها ساخته می شوند. پلان قاعده جمجمه عبارتست از خط واصل N وB.

شکل 5-8 : پلان فاسیال : ازنقاط N و Pog که نشان دهنده موقعیت قدامی – خلفی فک پایین نسبت به FH است ساخته می شود . پلان پالاتال : از تلاقی ANS و PNS ساخته می شود . پلان مندیبولار : از Go به Me و مماس با کناره تحتانی فک پایین رسم می شود .

شکل 6-8 : محور فاسیال خطی است از Pt به Gn

شکل 7-8 زاویه ارتفاع تحتانی صورت از تقاطع دو خط

شکل 8-8 : پلان A-pog ( پلان دندانی ) : این پلان مرجعی برای تعیین بیرون زدگی اینسایزورهای فک پایین که نشان دهنده فاصله نوک اینسایزور فک پایین با خط A-pog است .

شکل 9-8 : اکلوزال پلان (op) : عبارتست از خطی که از نوک کاسپهای مولرها و پرمولرهای اول می گذرد . در بزرگسالان سفید پوست این پلان درست از زیر Xi عبور می کند و تقریباً نیمساز زاویه ارتفاع تحتانی صورت می باشد. محور طولی ثنایای بالا ، محور طولی ثنایای پایین را در یک زاویه حدود °130 قطع می کند در حالی که اورجت 5/2 میلیمتری و اوربایت 5/2 میلیمتری وجود دارد .

شکل 10-8 : موقعیت مولر : از PtV تا دیستال مولر اول بالا اندازه گرفته شده ، مقدار نرمال برابر 21 میلیمتر است و مولر پایین 3 میلی متر قدامی تر از مولر بالا قرار گرفته است .

شکل 11-8 : نیمرخ بافت نرم : خطی از Pn به Pog/ که به عنوان خط زیبایی (E-line) مطرح می گردد . این خط مرجعی برای ارزیابی توازن صورت می باشد . در نژاد سفید پوست لب پایین حدود 1 میلیمتر عقب تر از E-line قرار می گیرد .

شکل 12-8 :رابطه کانینی : موقعیت بین کانینها را توصیف می کند و فاصله بین نوک کانینهای فک بالا و پایین نسبت به پلان اکلوزال را نشان می دهد .

شکل 13-8 : رابطه مولری : نشان دهنده طبقه بندی انگل می باشد . که از دیستال مولر فک پایین تا دیستال مولر فک بالا در امتداد پلان اکلوزال ارزیابی می شود .

شکل 14-8 : اورجت بین اینسایزورها : نمایانگر موقعیت افقی دندانهای قدامی نسبت به هم است . از نوک اینسایزور فک پایین تا نوک اینسایزور فک بالا در امتداد پلان اکلوزال اندازه گیری می شود .

شکل 15-8 : اوربایت ثنایایی : نمایانگر میزان اوربایت و برابر با فاصله بین لبه اینسایزور پایین و بالا عمود بر پلان اکلوزال می باشد .

شکل 16-8 : اکستروژن اینسایزور پایین : برای توصیف علت اوربایت استفاده می شود . از نوک اینسایزور فک پایین تا پلان اکلوزال اندازه گیری می گردد .

شکل 17-8 زاويه بين ثناياها : نمايانگر زاويه عمودي و افقي اينسايزورهاي فک بالا و پايين است .

شکل 18-8 : موقعیت مولری A6 تا PtV : نمایانگر موقعیت افقی مولر اول فک بالا می باشد . برای تعیین موقعیت مولر اول بالا به کار برده می شود . فاصله بین دیستال مولر اول بالا تا PtV می باشد .

شکل 19-8 : A1 تا پلان A-pog : بیرون زدگی دندانهای بالا را تعیین می کند . فاصله نوک اینسایزور بالا تا پلان بین نقاط A و Pog بافت سخت می باشد .

شکل 20-8 : B1 تا پلان A-pog : بیرون زدگی دندانهای پایین را تعیین می کند . از نوک اینسایزورهای پایین تا پلان بین نقاط A و Pog بافت سخت را تعیین می کند . مقدار نرمال 5/2 + 1 میلیمتر . ( اندازه نرمال ، ایده آل در نظر گرفته می شود و به الگوی صورت ثبات و سلیقه شخصی بیمار و متخصص ارتودنسی بستگی دارد ) .

شکل 21-8 : op تا Xi : نمایانگر شیب پلان اکلوزال نسبت به فک پایین است . فاصله بین پلان اکلوزال و مرکز هندسی راموس و همچنین زاویه بین پلان اکلوزال و محور بدنه فک پایین اندازه گیری می شود .

شکل 22-8 : تمایل محوری A1 نسبت به A-pog : نمایانگرموقعیت اینسایزور بالا نسبت به فک پایین و بالا است . زاویه بین محور طولی اینسایزور بالا و پلان A-pog اندازه گیری می گردد .

شکل 23-8 : تمایل محوری B1 نسبت به A-pog : نمایانگر موقعیت اینسایزور پایین نسبت به فک پایین و بالا است و زاویه بین محور طولی اینسایزور پایین و پلان A-pog اندازه گیری می گردد . مقدار نرمال = 4 + 22 درجه

شکل 24-8 : Li تا E-line : نمایانگر بیرون زدگی لب می باشد . فاصله بین قدامی ترین نقطه لب پایین و خط ما بین Pn و Pog/ می باشد .

شکل 25-8 : طول لب بالا : عبارتست از فاصله بین ANS و LS در حالیکه لبها در تماس با هم باشند . مقدار نرمال 2 + 24 میلیمتر

شکل 26-8 : امبراژ لب تا پلان اکلوزال : برای بررسی بافت نرم به کار برده می شود . مقادیر زیاد منعکس کننده لب بالای کوتاه همراه با دیده شدن بیش از حد لثه در حالت لبخند یا استراحت می باشد .
از امبراژور لب تا پلان اکلوزال اندازه گیری می شود . مقدار نرمال 3- میلیمتر انحراف بالینی = 2 میلیمتر . زاویه نازولبیال: عبارتست از زاویه بین پلان LS تا ساب نازال و پلان ساب نازال تا خط مماس بر حاشیه تحتانی بینی . مقدار نرمال 5/1 درجه انحراف بالینی دو میلیمتر زاویه قاعده جمجمه (NSBa) : برای ارزیابی قاعده جمجمه به کار می رود و توسط زاویه بین پلانهای نازیون – سلا (N-S) و Ba-S مشخص می شود . مقدار نرمال = 6/129 درجه
انحراف بالینی = 5 درجه ، Ba-S-PNS : برای تعیین موقعیت افقی کام سخت و نرم و همچنین برای تعیین علت انسداد راه هوایی به کار می رود . توسط زاویه بین Ba-S و S-PNS مشخص می گردد . مقدار نرمال 63 درجه – انحراف بالینی 5/2 درجه

شکل 27-8 درصد راه هوايي : درصدي از نازوفارنکس مي باشد که توسط بافت آدنوئيد اشغال شده است .

شکل b28-8 : Linder –Aronson AD1 : برای بررسی انسداد راه هوایی استفاده می شود . این شاخص عبارت است از فاصله PNS تا نزدیکترین بافت آدنوئید روی خطی از PNS بر Ba . Linder –Aronson AD2 : برای بررسی انسداد راه هوایی استفاده می شود . این شاخص عبارت است از فاصله PNS تا نزدیکترین بافت آدنوئید روی خطی عمود از PNS بر S-Ba .

شکل 27-8 فاصله پی تی وی تا آدنوئيد : براي بررسي انسداد راه هوايي به کار مي رود و عبارت است از فاصله نقطه اي بر روی PtV و 5 میلیمتر بالاتر ازPNS تا نزدیکترین بافت ادنوئید

شکل 28-8 : تحدب : رابطه افقی فک بالا و پایین . از نقطه A بافت سخت تا پلان N-pog ارزیابی می شود . مقدار نرمال = 2 میلیمتر در بلوغ ، انحراف بالینی = 2 میلیمتر . ارتفاع بخش تحتانی صورت : رابطه عمودی فک پایین و فک بالا . مقادیر کم نشانه دیپ بایت اسکلتی است . عبارتست از زاویه پلان های Xi-ANS و Xi-PM مقدار نرمال = 45 درجه انحراف بالینی = 4 درجه . عمق صورت : رابطه افقی فک پایین نسبت به جمجمه . توسط زاویه بین پلان های N-pog و FH مشخص می شود . مقدار نرمال = 5/86 درجه ، انحراف بالینی = 3 میلیمتر محور فاسیال : زاویه بین پلان های CC-Gn و Ba-N اندازه گیری می شود . مقدار نرمال = 90 درجه ، انحراف بالینی = 5/3 درجه ، عمق فک بالا : رابطه افقی فک بالا نسبت به جمجمه ، عبارت است از زاویه بین پلان های N-A و FH مقدار نرمال = 90 درجه ، انحراف بالینی = 3 درجه

شکل 29-8 : ارتفاع فک بالا : ارتباط عمودی فک بالا با جمجمه عبارتست از زاویه بین پلان های CF-A و CF-N . مقدار نرمال = 3+53 درجه . پلان پالاتال به FH : نمایانگر شیب فک بالا نسبت به جمجمه است که توسط زاویه بین پلان پالاتال و فرانکفورت اندازه گیری می شود . مقدار نرمال = 1 درجه ، انحراف بالینی = 5/3 درجه . پلان فک پایین به FH : زاویه کناره تحتانی فک پایین که توسط زاویه بین پلان فک پایین و فرانکفورت مشخص می گردد ، مقدار نرمال = 26 ، انحراف بالینی = 5/4 درجه ، زاویه ( Ba- N-A) Landes : موقعیت افقی فک بالا را نسبت به جمجمه نشان می دهد ، مقدار نرمال = 63 درجه ، انحراف بالینی = 3 درجه . انحنای جمجمه : زاویه بین پلان های Ba-N و FH . مقدار نرمال = 27 درجه ، انحراف بالینی = 3 درجه

شکل 30-8 : طول قدامی جمجمه : این طول از نقطه CC تا N در امتداد پلان Ba-N اندازه گیری می شود . مقدار نرمال = 9/54 میلیمتر ، انحراف بالینی = 5/2 میلیمتر

شکل31-8 : ارتفاع راموس فک پایین : مقدار کم ارتفاع نشان دهنده الگوی صورتی عمودی است . این ارتفاع از فاصله CF تا GO ساختگی اندازه گیری می شود . مقدار نرمال = 8/54 میلیمتر انحراف بالینی = 3/3 میلیمتر

شکل 32-8 : موقعیت Xi راموس ( موقعیت افقی راموس ) : مقدار زیاد نشان دهنده رشد غیر طبیعی فک پایین می باشد که توسط زاویه بین پلان های CF-Xi و FH مشخص می گردد مقدار نرمال = 76 انحراف بالینی = 3 درجه

شکل 33-8 : موقعیت Po : موقعیت قدامی خلفی Po و حفره گلنوئید ، مقادیر کم نشانه رشد غیر طبیعی فک پایین است که توسط فاصله بین Po تا PtV در امتداد فرانکفورت محاسبه می گردد مقدار نرمال = 6/38- میلیمتر انحراف بالینی = 2/2 میلیمتر

شکل 34-8 : قوس فک پایین : رابطه زاویه ای راموس نسبت به بدنه فک پایین که توسط زاویه بین بدن و محورهای کندیل مشخص می گردد مقدار نرمال = 26 درجه انحراف بالینی =4 درجه

شکل 35-8 : قوس زایگوماتیک ZL-ZR : نقاطی بر روی لبه داخلی درز زایگوماتیکوفرونتال در محل اتصال با کاسه های چشم دو طرف . ZL = چپ ، ZR = راست . قوس زایگوماتیک ZA-AZ : نقاط میانی نشان دهنده مرکز قوس زایگوما می باشد . چپ = ZA ، راست = AZ

شکل 37-8 : پلان دندانی : فاصله ناحیه باکالی مولر اول پایین تا پلان دندانی در یک بزرگسال برابر با 15 میلیمتر است . فاصله بین سطوح باکال مولرهای اول بالا و پایین اندازه گیری می شود .

شکل 38-8 : رابطه مولری سمت چپ ( A6-B6 ) : اکلوژن باکولینگوالی مولرهای اول . رابطه مولری سمت راست (A6-B6) : اکلوژن باکولینگوالی مولرهای اول . مقدار نرمال =5/1 میلیمتر ، انحراف بالینی = 2 میلیمتر

شکل a 8-39 : عرض بین مولری (B6-B6) : فاصله ساژیتالی بین مولرهای پایین که از سطوح باکال مولر اول سمت چپ فک پایین تا سطح باکال مولر اول سمت راست فک پایین محاسبه می گردد . مقدار نرمال = 55 میلیمتر ، انحراف بالینی = 2 میلیمتر

شکل b 8-39 : رابطه مولر فک پایین نسبت به فکین ، که عبارتست از فاصله سطح باکال مولر پایین تا پلان رسم شده بین نقطه J و بریدگی آنتی گونیال (Ag) . مقدار نرمال = 7/1 + 3/6 میلیمتر در 9 سالگی .

شکل c 8-39 : انحراف پلان اکلوزال : تفاوت ارتفاع پلان اکلوزال و پلان ZL-ZR مقدار نرمال = 2+ 0 میلیمتر

شکل 40-8 : عرض بین کانینی (B3-B3) : فاصله بین کانینهای پایین که عبارتست از فاصله بین نوک کانین سمت راست فک پایین تا نوک کانین سمت چپ فک پایین . مقدار نرمال = 7/22 میلیمتر ، انحراف بالینی = 2 میلیمتر

شکل a 8-41 : میدلاین دندانی : برای بررسی عدم هماهنگی میدلاین به کار می رود از میدلاین فک بالا تا میدلاین فک پایین اندازه گیری می شود ، مقدار نرمال : 0 میلیمتر انحراف بالینی = 1.5 میلیمتر

شکل b 8-41 : رابطه میدلاین دندانی و اسکلتی که از میدلاین دندانی تا خط واصل ANS به پایین ترین نقطه سمفیز فک پایین ( منتون ) محاسبه می گردد .

شکل 42-8 : عرض ماگزیلومندیبولار : اختلاف بین فک بالا و پایین که عبارتست از فاصله بین نقطه J و پلان فاسیال فرونتال . مقدار نرمال = 5/1+ 11 میلیمتر تقارن وضعیتی : برای بررسی انحراف اسکلتی به کار برده می شود که عبارتست از تفاوت زاویه های چپ و راست بین دو پلان : درز زایگوماتیکو فرونتال به Ag و پلان ZY-Ga . مقدار نرمال = 2+ 0 درجه ( این اندازه گیری تحت تاثیر موقعیت سر در سفالواستات می تواند قرار گیرد ) . میدلاین ماگزیلومندیبولار برای بررسی عدم هماهنگی در میدلاین اسکلتی استفاده می شود که عبارتست از زاویه بین پلان ANS-Me و پلان عمود بر پلان ZA-AZ مقدار نرمال = 0 درجه ، انحراف بالینی = 2 درجه

شکل 43-8 : تقارن وضعیتی : تفاوت درزاویه بین Ag و قوسهای زایگوماتیک در سمت راست و چپ . مقدار نرمال = صفر درجه ، انحراف بالینی = 2 درجه ( این اندازه تحت تاثیر موقعیت سر در سفالواستات می باشد ) . عرض فک بالا (JL-JR) : فاصله بین نقاط J در سمت چپ و راست مقدار نرمال = 9/61 میلیمتر ، انحراف بالینی 2 میلیمتر . عرض فک پایین : فاصله بین Ag و Ga در امتداد پلان Ag-Ga . مقدار نرمال = 1/76 میلیمتر ، انحراف بالینی = 2 میلیمتر

شکل 44-8 : عرض صورت . عرض صورت بین ZA ، AZ در ناحیه قوس های زایگوماتیک اندازه گرفته می شود . مقدار نرمال = 7/115 میلیمتر ، انحراف بالینی = 2 میلیمتر ، عرض بینی از پهنای عریض ترین بخش حفره بینی ارزیابی می شود . مقدار نرمال = 25 میلیمتر ، انحراف بالینی = 2 میلیمتر . ارتفاع بینی از فاصله بین پلان ZL-ZR اندازه گرفته می شود مقدار نرمال = 5/44 میلیمتر ، انحراف بالینی 3 میلیمتر

تکميل کردن فرم آناليز

بسياري از پلان ها و لندمارك هاي متعدد که بايد آناليز شوند بر روي فيلم لترال مشخص و تريس شده اند . برگهء انالیز اين پارامترها را ليست کرده است که مي بايست ارزيابي شوند . اولين ستون در جدول . مقادير “ميانگين” در افراد ۹ ساله مي باشد . ستون دوم مقاديرمتوسط است که براساس سن بيمار تنظيم شده اند .

سن بيمار را مشخص كنيد و فرم را تكميل كنيد . برخي از ارقام نياز به تصحيح دارند اما برخي ديگر نيازي به تغيير ندارند . پارامترهاي اندازه گيري شده در ستون سوم ليست ميشوند . به منظور شناسايي سريع وآسان پارامترهايي که نزديک”مقادير ميانگين” نيستند در ستون Notable difference یک ستاره در مقابل این ارقام زده ميشود . سپس ناهنجاريهاي ديگر ليست مي شوند و اطلاعات با يکديگر مبادله مي شوند و مختصري از يافته ها در پايين برگهء آناليز نوشته مي شود .

یک مثال از آنالیز ریکتز در شکل 46-8 نشان داده شده است

شکل 46-8 نمای فرونتال فاسیال و اکلوزال یک پسر 3.9 ساله ساله اي با مال اکلوژن کلاس سه و کراس بايت قدامي.

شکل 46-8 نماي فرونتال ، اکلوزال و فاسيال بيماري 6.7 ساله پس از دوازده ماه درمان بيمار دستگاه اکسپنشن فک بالا به همراه هدگير معکوس داشته است که باعث درمان مال اکلوژن کلاس سه اسکلتي و ايجاد اکلوژن دنداني کلاس یک شده است .

شکل 46-8 تریسینگ سفالوگرام جانبی در 3.9 سالگی و سن 3.9 سالگی تغییر داده شده است و براي مقايسه با تريسينگ سفالومتري بيمار استفاده مي شود .

شکل 46-8 تمپليت نرمال تريسينگ سفالومتري براساس نژاد

شکل 46-8 ريکتز بر روي طرح درمان ارتودنسي ، يا درمان ارتوپدي بر ارزش استفاده از تصاوير رشدي تأکيد مي نمود. عقيده وي اين بود که ارزيابي ديناميک کودک در حال رشد با کمک اين تصاويردرازمدت به عنوان يک راهنما ضروري است . وي همچنين اظهار نمود که استفاده از رکوردهاي کار ، تريسينگ ها و تصاوير رشدي در طي و پس از درمان بسيار با ارزش است .

شکل 46-8 انالیز کامل جانبی و فرونتال ریکتز نمایانگر روابط بین دندانها راه هوايي ، زيبايي، ساختارصورت و روابط بين ساختمانهاي دنداني و اسکلتي مي باشد .

شکل 46-8 انالیز کامل جانبی و فرونتال نشان دهنده روابط ساختمانهای اسکلتی ساختمانهای فک و روابط بین ساختارهای داخلی می باشد

شکل 46-8 تریسینگ و آنالیز کامپیوتری جانبی و فرونتال ریکتز در سن 8.7 سالگی نمایانگر تمایل خفیف به سمت کلاس سه و اکلوژن یک در بیمار می باشد

شکل 46-8 تریسینگ و انالیز کامپیوتری جانبی و فرونتال در سن 8.7 سالگی نمایانگر تمایل خفيفي به سمت کلاس سه و اکلوژن کلاس يک در اين بيمار مي باشد .

شکل 46-8 فتوگراف های بیمار در 10.5 سالگی منتظر برای فاز دوم
دانلود فصل هشتم از کتاب رادیوگرافی سفالومتری انتشارات شایان نمودار