ارتودنسی سندرم ترنر

درمان ارتودنسی برای اصلاح برخی ناهنجاری های فک و دندان بیماران سندرم ترنر کاربرد دارد. سندرم ترنر به دلیل عدم وجود کامل یا ناقص از یک کروموزوم X ایجاد می شود. این بیماری تنها زنان را تحت تاثیر قرار می دهد و هنگامی اتفاق می افتد که یکی از کروموزوم های X ناقص بوده یا به طور کامل از بین رفته است.  بیماران سندرم ترنر بیشتر در معرض ناهنجاری های غدد درون ریز، خود ایمنی و اسکلتی هستند.

سندرم ترنر می تواند انواع مختلفی از مشکلات بالینی و ظاهری از جمله کوتاهی قد و تاخیر در بلوغ استخوان و تغییر در مورفولوژی جمجمه و صورت را به همراه داشته باشد. ناهنجاری های فک و صورت این بیماران می تواند با درمان ارتودنسی و همچنین جراحی فک بهبود پیدا کند.

بیماران سندرم ترنر دارای مورفولوژی صورت با  نشانه های گردن رو به عقب، فک های رو به بالا، کام با قوس بالا و در گیری کلاس II را نشان می دهند. این بیماران معمولا دارای تاخیر در رشد و مشکلات قلبی نیز می باشند. البته، بیشتر دختران و زنان مبتلا به سندرم ترنر دارای هوش طبیعی هستند.

سندرم ترنر تقریباً از هر 2000 تا 2500 دختر تولد شده، یک نوزاد دختر را درگیر می کند. تخمین زده می شود که بیش از 70،000 زن و دختر در ایالات متحده آمریکا به سندرم ترنر مبتلا هستند. هیچ عامل نژادی یا قومی شناخته شده ای که بر فراوانی این اختلال تأثیر بگذارد، وجود ندارد.

مشکلات اسکلتی مربوط به فک در بیماران سندرم ترنر

از ویژگی های اسکلتی مرتبط با  سندرم ترنر می توان به کاهش رشد فک بالا با هیپوپلازی میان سطح اشاره کرد. همچنین این بیماران دارای  قوس فک بالا به صورت V شکل و میکروگناتیا یا کوچکی فک پایین می باشند.

روش تشخیص سندرم ترنر

یک آزمایش ژنتیکی به نام تجزیه و تحلیل کاریوتایپ برای تشخیص قطعی سندرم ترنر لازم است. این آزمایش مشخص خواهد کرد که آیا  یکی از کروموزوم های X به طور کامل، یا تا حدی از بین رفته است یا خیر. برای انجام آزمایش کاریوتایپ، نمونه خونی لازم است. در برخی زنان سندرم ترنر فقط در سن بزرگسالی قابل تشخیص می باشد. علائم سندرم ترنر در بدو تولد یا در دوران نوزادی ممکن است شامل: گردن پهن، گوش های نامتقارن، سینه پهن با فاصله زیاد باشد.

اصول درمان ارتودنسی بیماران سندرم ترنر

در بیماران سندرم ترنر، معمولا فک کوچک است که باعث رشد کردن دندان ها روی هم می شود، بعضی از بیماران دارای دندان هایی با ریشه بسیار کوتاه هستند که ممکن است در طول درمان ارتودنسی بیماران سندرم ترنر این دندان ها از دست بروند. همچنین بعضی از بیماران سندرم ترنر دارای مینای دندان آسیب پذیرتری هستند. بنابراین درمان ارتودنسی این بیماران باید با احتیاط بیشتری نسبت به افراد عادی دنبال شود.

جهت درمان ارتودنسی بیماران سندرم ترنر، باید ابتدا معاینه خارج و داخل دهانی توسط متخصص ارتودنسی انجام شود. همچنین اندازه گیری های سفالومتریک جهت انتخاب بهترین روش درمان ارتودنسی بیماران سندرم ترنر به منظور اصلاح تغییرات اسکلتی ناشی از آسیب اولیه انجام شود.

درمان ارتودنسی بیماران سندرم ترنر باید طبق آنالیزهای دقیق صورت بگیرد تا نتایج رضایت بخشی حاصل شود. طبق تشخیص متخصص ارتودنسی، باید رادیوگرافی و عکسبرداری از جمجمه، صورت و مورفولوژی دندان ها تهیه و مشاهده شود.

دستگاه های ارتودنسی برای درمان بیماران سندرم ترنر

 این بیماران دارای فک پایین کوچکی هستند و دارای مال اکلوژن کلاس 2 می باشند برای درمان ارتودنسی بیماران سندرم ترنر باید با دستگاهای فانکشنال فک پایین را تحریک نمود تا رشد کند. برای انجام درمان کوچکی فک پایین در سنین بعد از رشد در این بیماران می بایست فک پایین با عمل جراحی توسط متخصص جراحی فک و صورت به سمت جلو  هدایت شود.

جهت درمان ارتودنسی بیماران سندرم ترنر، بسته به نوع نامنظمی در دندان ها و فک بیمار، و با توجه به سن بیمار از نوع ارتودنسی ثابت یا  ارتودنسی متحرک می بایست استفاده کرد.

سوالات متداول ارتودنسی بیماران سندرم ترنر

1-آیا درمان ارتودنسی بیماران سندرم ترنر به بهبود وضعیت فک آن ها کمک می کند؟

تشخیص به موقع و مداخله برای درمان ارتودنسی بیماران سندرم ترنر امکان درمان ناهنجاری فکی و دندانی را برای این بیماران میسر می کند. ارتودنسی به موقع بیماران سندرم ترنر نتایج رضایت بخش و پایداری را برای این بیماران فراهم می کند.

2-آیا درمان ارتودنسی به تنهایی می تواند مشکلات ظاهری صورت در بیماران سندرم ترنر را حل کند؟

درمان ارتودنسی بیماران سندرم ترنر در صورت تشخیص زود هنگام ارتودنتیست و همچنین شروع درمان، همراه با پیگیری رشد جمجمه و صورت می تواند نتایج خوبی را به همراه داشته باشد. گاهی لازم است برای درمان و اصلاح فک از جراحی هم استفاده شود.

3-آیا انجام جراحی فک بیماران سندرم ترنر به تنهایی می تواند مشکلات فک و دندان آنها را حل کند؟

خیر، اگر بیمار قبل از سن رشد مراجعه کند و ناهنجاری بیمار خفیف باشد مشکل بیمار دارای سندرم ترنر با ارتودنسی حل می شود، در صورتی که بیمار بعد از سن رشد مراجعه کند بیمار علاوه بر ارتودنسی نیاز به جراحی فک دارد.

4-آیا اختلال کوچکی فک و چانه در بیماران سندرم ترنر می تواند اکتسابی باشد؟

خیر، این اختلال کوچکی فک ژنتیکی است و نمی تواند در بیماران سندرم ترنر دلایل اکتسابی داشته باشد.

5-بهترین زمان انجام درمان ارتودنسی برای بیماران سندرم ترنر چه سنی می تواند باشد؟

بهترین زمان شروع درمان ارتودنسی بیماران سندرم ترنر، در سن 7 سالگی است. مراحل درمان ارتودنسی این بیماران باید طبق نظر متخصص ارتودنسی و در زمانبندی مناسب انجام شود.

6-آیا ارتودنسی و جراحی بیماران سندرم ترنر در بزرگسالی امکانپذیر است؟

در صورتی که بیمار سندرم ترنر در سن های بالا به متخصص ارتودنسی مراجعه کند به دلیل سخت شدن استخوان فک و دندان ها، درمان های ارتودنسی ممکن است به طول انجامد. در عین حال این بیماران در بزرگسالی نیازمند جراحی های فک و صورت وسیع تری می باشند.