کوتاه کردن طول درمان ارتودنسی

طول درمان ارتودنسی برای حرکت دندان ها به طور متوسط یکسال و نیم در نظر گرفته می شود. به تازگی روش های جدیدی وارد کتاب های ارتودنسی شده اند که به ارتودنتیست ها کمک می کند تا طول درمان را کوتاه تر کنند اما خیلی کاربردی نیستند. با تزریق بعضی از مواد روی حیوانات نیز این کار انجام شده است که توانسته طول حرکت دندان را کم کند. همچنین با ایجاد میدان های مغناطیسی نیز توانسته اند در این امر دخول کنند که البته این موضوع روی انسان قابل انجام نیست.

با روش هایی مانند کرکیکوتومی می توان برای لثه ها کارهایی را انجام داد که طول درمان کاهش یابد. این ها تماما کار های تحقیقاتی جدیدی می باشند که ممکن است دو الی سه سال دیگر تازه برای کوتاه شدن طول درمان ارتودنسی به بار بنشینند. ولی در حال حاضر نه. در حال حاضر از روش های سابق استفاده می شود و به بیمار گفته می شود که برای حرکت دندان ها به یکسال و نیم زمان نیاز است که حال اگر قرار باشد فکین نیز حرکت کنند به یک زمان دیگر در کنار آن نیز ممکن است نیاز باشد.

عوامل کوتاه شدن طول درمان ارتودنسی

برای ارتودنسی سریع به قرار ملاقات های برنامه ریزی شده با ارتودنتیست خود در طول فرآیند ارتودنسی، اهمیت دهید و طبق زمان های تعیین شده مرتبا به وی مراجعه کنید. این ملاقات ها به دقت و برای به حداکثر رساندن حرکت دندان ها تنظیم می شوند. رد کردن یا به تعویق انداختن این جلسات سبب افزایش روند درمان خواهند شد.

گاهی ممکن است که ارتودنتیست از شما بخواهد تا از لوازم ارتودنسی اضافی در خانه استفاده کنید. این می تواند شامل الحاقات منبسط کننده دهانی یا سایر نگهدارنده ها باشد که منجر به کوتاه شدن طول درمان ارتودنسی خواهد شد.

مراقب براکت های شکسته باشید چرا که می توانند حرکت دندان ها را متوقف کنند. خوردن غذا های سخت و عادت های بدی که می تواند به شما آسیب برساند را کنار بگذارید تا سبب آسیب به براکت ها نشوند.

به سلامت دهان و دندان خود اهمیت دهید. بیماری لثه، ورم لثه و کرم خوردگی های دندان سبب می شود که طول درمان ارتودنسی به درازا بکشد. با استفاده از نخ دندان و محصولاتی که توسط ارتودنتیست به شما پیشنهاد شده است، به طور مرتب دندان هایتان را پاکسازی کنید تا بقایای پلاک و مواد غذایی را خارج ساخته و از بروز هرگونه عفونت در دهان جلوگیری نمایید.

تأثیر ناهنجاری ها در طول درمان ارتودنسی

همیشه اینطور نیست که همه بیماران به یکسال و نیم زمان نیاز داشته باشند و این بستگی به ناهنجاری بیمار نیز دارد. برخی از بیماران ممکن است به درمانی خیلی طولانی تر نیاز داشته باشند، مثل بیمارانی که فک پایینشان به سمت جلو آمده یا فک بالایی آن ها به سمت عقب رفته است که این ها باید کنترل شوند. البته بهتر اینست که بیمار قبل از سن بلوغ مراجعه کند و تحت درمان و کنترل قرار گیرد، چون انسان هر چقدر که بزرگ تر می شود فک او نیز رشد کرده و همچنان به سمت جلو رشد خواهد کرد.

برخی از ناهنجاری ها باید کنترل شوند و نگه داشته شوند. مثلا اگر فک پایین خیلی جلو باشد و فک بالا عقب باشد وقتی که این اختلاف را درمان می کنیم گاهی وقت ها چون میل به برگشتن به حالت اولیه دارد، باید ثبات آن را حفظ نمود که دیگر برنگردد. تشخیص این امر با متخصص ارتودنسی می باشد. در واقع یک متخصص ارتودنسی می تواند با در نظر گرفتن شرایطی که بیمار دارد تشخیص دهد که این حالت قابل برگشت است یا خیر.

وقتی که برای بیمار درمان را به اتمام برسانند به او گفته خواهد شد که دیگر هیچ مشکلی برایش پیش نخواهد آمد و دیگر قابل برگشت نیست. درمان اکتیو در طی ارتودنسی ثابت یکسال و نیم است ولی باز هم باید ناهنجاری های دیگر را مد نظر قرار داد. برخی از ناهنجاری ها ممکن است طول درمان را بسیار طولانی تر کنند. برای مثال بیمارانی که شکاف لب و کام دارند، بیماری سندرم، حرکت فک پایین رو به جلو، حرکت فک راست یا چپ به سمت های مخالفشان به صورت ناقرینه، این ها همگی طول درمان را کاملا متفاوت خواهند کرد