چرا درمان زودرس ارتودنسی انجام دهیم

پیشگیری بهتر از درمان است! اما همیشه نمی توان از تمام مشکلات پیشگیری کرد. خارج شدن دندان ها از حالت نرمال آناتومیکی و به اصطلاح ساده تر، نامرتبی دندان ها و در ادامه آن نیاز به درمان ارتودنسی، یکی از مواردی است که همواره قابل پیشگیری نمی باشد. چرا که متغیر های بسیاری در بروز این عارضه دخالت دارند که مهمترین آنها ژنتیک است. حال که پیشگیری از ارتودنسی همواره میسر نیست، قدم موثر بعدی، درمان زودرس ارتودنسی می باشد.

فاصله یا فضای بیش از حد میان دندان ها، تراکم بیش از حد دندان ها، جلوزدگی دندان ها، وجود دندان اضافه، کمبود دندان یا از دست دادن دندان، اختلالات فک و صورت، بیرون زدگی دندان ها، از جمله مواردی هستند که در معاینه زودهنگام قابل تشخیص بوده و در صورت درمان زودرس ارتودنسی، با درصد احتمال بالایی قابل کنترل یا درمان هستند.

بهترین زمان ارتودنسی

با وجود آنکه پیشرفت علم و تکنولوژی دندانپزشکی، دستیابی به نتایج مثبت از درمان ارتودنسی را حتی در افراد بالای 40 سال نیز ممکن کرده است. اما، احتمال نتیجه ایده آل همواره در درمان زودرس ارتودنسی بیشتر است.

از نظر دندانپزشکان و متخصصان ارتودنسی، بهترین زمان برای معاینات دندانپزشکی سن 7 سالگی و بهترین زمان برای آغاز درمان زودرس ارتودنسی، 8 تا 9 سالگی تعیین شده است. علت این زمان بندی رشد مجدد دندان ها و تغییرات قابل پیش بینی و قابل تشخیص در دندان ها است.

اگر عارضه ای در شکل ظاهری، سلامت و یا موقعیت قرارگیری دندان ها وجود داشته باشد، این سنین بهترین زمان تشخیص و درمان محسوب می شوند.

پس والدین باید توجه داشته باشند که ممکن است دندانپزشک فرزندشان در سن 7 سالگی، و یا حتی قبل از آن و قبل از شروع فرایند افتادن دندان های شیری، توصیه به معاینه دندان ها توسط متخصص ارتودنسی کند. اطمینان از درست درآمدن دندان ها و در صورت نیاز شروع درمان زودرس ارتودنسی، علت این توصیه می باشد.

بهترین زمان برای درمان زودرس ارتودنسی، ابتدای بیرون آمدن دندان های دائمی می باشد.

انواع درمان زودرس ارتودنسی

زمان و نوع درمان ارتودنسی با توجه به نوع و میزان مشکلات دندان و یا فک و صورت، توسط متخصص ارتودنسی تعیین می شود. در مواردی نیاز به شروع درمان زودرس ارتودنسی از سن 8 سالگی و به صورت ارتودنسی متحرک احساس می شود. در موارد دیگری ممکن است درمان ارتودنسی متحرک تا سن 10 سالگی به تعویق بیفتد.

معمولا سن شروع درمان زودرس ارتودنسی ثابت، 12 تا 14 سالگی پیشنهاد می شود. طی این درمان که پس از ارتودنسی متحرک انجام می شود، با استفاده از سیم های ثابت و براکت مخصوص، دندان ها به فرم ایده آل نهایی در می آیند.

ممکن است در مواردی علاوه بر مشکلات مربوط به نامرتبی دندان ها، مشکلات فک و صورت نیز وجود داشته باشد که در این حالت درمان زودرس ارتودنسی به همراه جراحی فک و صورت بوده جراحی موسوم به ارتوگوناتیک انجام می شود.

عوامل مهم در لزوم درمان ارتودنسی

همانطور که در ابتدای بحث به آن اشاره شد، ژنتیک احتمالا مهمترین نقش را در بروز عوارضی چون نامرتبی دندان ها و یا مشکلات استخوانی فک و صورت ایفا می کند.

با این وجود نمی توان از تاثیر عوامل اکتسابی بر ایجاد عارضه و لزوم شروع درمان زودرس ارتودنسی نیز غافل شد.

تغذیه نامناسب، تروما یا ضربه، عاداتی چون مکیدن انگشت، بهداشت نامناسب و بیماری های دهان و دندان از جمله مواردی هستند که می توانند موجب شروع مشکلات دندانی در کودکی و نیاز به درمان زودرس ارتودنسی شوند.

فواید درمان ارتودنسی زودهنگام در کودکان

طبیعتا درمان زودرس ارتودنسی و شروع این درمان از دوران کودکی، مزایای بسیار زیادی در مقایسه با به تعویق انداختن درمان و انجام ارتودنسی در سن های بالاتر دارد.

در صورت وجود ناهنجاری های فک و صورت، به دلیل در حال رشد بودن آرواره کودکان و با اعمال ارتودنسی صحیح، احتمال عدم نیاز به جراحی در بزرگسالی بالاتر می رود.

توجه کنید که درمان زودرس ارتودنسی در کودکان می تواند به سادگی به نتیجه مطلوب دست بابد. در حالی که ارتودنسی متحرک در بزرگسالان، به سختی قابل انجام است و دسترسی به نتایج مطلوب در سن های بالاتر دشوار تر است.

کاهش احتمال شکستگی دندان هایی که از قوس دندانی خارج شده اند، کنترل نحوه رشد قوس دندانی، ایجاد فضای مناسب جهت رشد دندان های دائمی، کمک به رشد دندان های دائمی در موقعیت صحیح، چند مورد دیگر از مزایای درمان زودرس ارتودنسی می باشند.