نگین ارتودنسی

اغلب بیماران در زمان ارتودنسی از مسئله وجود نگین ارتودنسی و مشخص بودن آن در زمان صحبت کردن گلایه دارند. نگین ارتودنسی که به آن براکت نیز گفته می شود، قطعات مستطیلی شکل هستند که از طریق کمی چسب مخصوص دندان بر روی دندان ها می چسبند. نقش براکت ارتودنسی در واقع گیرنده اتصالات است برای مثال زمانی که قرار است سیم بر روی دندان ها قرار گرفته و حرکت دندان ها آغاز شود، این سیم از میان براکت ها عبور خواهد کرد. به طور کلی نگین ارتودنسی همانند یک دستگیره عمل می کند و کلیه ضمائم ارتودنسی بر روی براکت ها نصب خواهد شد.

انتخاب نگین ارتودنسی

زمانی که ارتودنتیست دندان های بیمار را معاینه نموده و درمان ارتودنسی را آغاز می کند، ابتدا باید بسته به نوع دندان از نگین ارتودنسی مناسب استفاده کند. جالب است بدانید که شکل هر براکت ارتودنسی و حتی زاویه قرار گیری آن بر روی دندان، از شکل دندان تبعیت می کند. اولین بار واژه براکت ارتودنسی در سال 1900 میلادی به کاربرده شده و البته انواع امروزی نگین ارتودنسی با انواع ابتدایی متفاوت است. این نکته را بدانید که ارتودنتیست در زمان نصب براکت به گونه ای عمل می کند که از یک سو در زمان غذا خوردن، براکت کنده نشود و از سوی دیگر بعد از اتمام دوره درمان، به راحتی و بدون آسیب به بافت دندان بتوان نگین ارتودنسی را از روی دندان ها برداشت.

انواع نگین ارتودنسی

با پیشرفت علم و تکنولوژی انواع مختلفی از نگین ارتودنسی ساخته شده اند که ارتودنتیست برحسب نیاز و شرایط بیمار می تواند نوع مناسبی از براکت را برای منظم نمودن دندان ها استفاده کند. به طور کلی چندین نوع براکت ارتودنسی وجود دارد که شامل:

• نگین ارتودنسی فلزی

قدیمی ترین شکل نگین ارتودنسی که معمولا ارتودنتیست ها از آن استفاده می کنند، براکت های فلزی هستند. این نوع براکت ها نسبت به انواع دیگر ارزان تر بوده و به دلیل این که به استحکام خوبی دارند، در نتیجه متخصصین تمایل به استفاده از نگین ارتودنسی فلزی دارند.

• نگین ارتودنسی سرامیکی

به طور معمول براکت های ارتودنسی روی دندان گذاشته می شوند و در نتیجه در زمان لبخند زدن و صحبت کردن، این نگین ها به وضوح مشخص است. همین موضوع باعث می شود که برخی از بیماران از انجام ارتودنسی منصرف شوند. خوشبختانه پیشرفت در علم دندانپزشکی این مشکل را حل نموده و بیماران می توانند از نگین ارتودنسی سرامیکی استفاده کنند. این براکت سفید بوده و حالت نامرئی دارد البته لازم به ذکر است که هزینه ارتودنسی با براکت سرامیکی از براکت فلزی بالاتر است.

• نگین ارتودنسی پشت دندانی

یکی از روش های ارتودنسی که امروزه بیشتر مورد توجه قرار می گیرد، ارتودنسی پشت دندانی یا لینگوال است. در این روش براکت ها در پشت دندان نصب شده و به هیچ عنوان در زمان صحبت کردن مشخص نخواهد بود. در نتیجه نیازی نیست که بیمار برای این نوع نگین ارتودنسی هزینه زیادی صرف نماید و استفاده از همان براکت فلزی به صرفه خواهد بود.

• مینی براکت ها

این نوع نگین ارتودنسی دقیقا شبیه به براکت های معمولی بوده با این تفاوت که در اندازه های کوچک تر ساخته می شوند. بسته به نوع و موقعیت دندان ممکن است ارتودنتیست مینی براکت را بر روی برخی از دندان ها نصب کند.

• نگین ارتودنسی دیمون

نوع براکت انتخابی برای هر دندان بسته به میزان نیاز به حرکت آن دندان متفاوت خواهد بود. در  برخی از موارد نیاز است که یک دندان با نیروی بیشتری حرکت کند در این صورت ارتودنتیست از براکت دیمون استفاده خواهد کرد. دور براکت دیمون یک حلقه فلزی و یک کش قرار می گیرد که کمک می کند تا دندان با نیروی بیشتری حرکت کرده و در نتیجه سریع تر صاف خواهد شد.