در پایان دوره درمان ارتودنسی، از شما خواسته می شود که از یک نگهدارنده برای نگه داشتن دندان در موقعیت جدید استفاده کنید. این کار از جا به جایی و حرکت دندان ها که هنوز به خوبی ثابت نشده اند جلوگیری می کنند. با پیشنهاد متخصص ارتودنسی، مدت زمان استفاده و نوع استفاده از نگهدارنده یا ریتینر مشخص خواهد. در ادامه قصد داریم به چند نکته در رابطه با پایان درمان ارتودنسی اشاره کنیم.
بعد از برداشتن براکت های ارتودنسی طول می کشد تا استخوان و تمام بافت ها در اطراف دندان ها، خود را سازماندهی مجدد کنند و بنابراین تا زمانی که دندان ها تثبیت شوند لازم است از نگهدارنده ها استفاده کنید. در درمان ارتودنسی، در ماه اول پس از برداشتن براکت ها، خطر عود بیماری بسیار زیاد است.
عود به این معنی است که ثابت شدن موقعیت دندان ها پس از درمان، ممکن است که تا یک سال یا بیشتر طول بکشد. اگر فاصله بین دندان های شما قبل از درمان زیاد باشد، مدت نگهداری طولانی تر خواهد شد. معمولا استفاده از نگهدارنده به همان میزانی که استفاده از براکت ها طول کشید، زمان خواهد برد. اگر در پایان دوره درمان ارتودنسی دندان ها به موقعیت قبلی خود برگردند، دوباره مجبور خواهید بود از براکت های ثابت استفاده کنید، به همین دلیل استفاده از نگهدارنده متحرک در این دوره بسیار مهم است.
متخصص ارتودنسی شما طرح دستگاه نگهدارنده یا ریتینر مناسب شما را تجویز می کند. برخی از نگهدارنده ها برای 6 ماه اول تمام وقت استفاده می شوند. پس از آن، نگهدارنده ها فقط در شب ها، برای چند سال استفاده می شوند. نگهدارنده های دیگری نیز وجود دارد که برای یک هفته به طور تمام وقت استفاده می شوند و بعد از آن باید فقط در شب ها روی دندان ها قرار گیرند.
معمولا متخصص ارتودنسی دستور عمل های خاص را به شما گوش زد خواهد کرد. اما در این جا به چند مورد از توصیه های عمومی اشاره می کنیم. نگهدارنده متحرک باید هنگام غذا خوردن، ورزش و زمانیکه دندان های خود را مسواک می کنید، برداشته شوند. برای تمیز کردن نگهدارنده ابتدا آنها را برداشته و با استفاده از مسواک و خمیر دندان بشویید. بعد از این کار دندان های خود را نیز بشویید. امن ترین مکان برای نگهدارنده متحرک ارتودنسی شما در دهان شماست. اگر از نگهدارنده استفاده نمی کنید، آن را باید در یک جعبه نگهداری کنید. اگر بعد از خارج کردن نگهدارنده از دهان آن را در دستمال کاغذی قرار دهید احتمال گم شدن آن ها را افزایش داده اید.
نگهدارنده قابل جا به جایی سیمی دارد که دندان های جلو را نگه می دارد. با این که این سیم قابل مشاهده است، اما نسبت به گیرنده های ثابت مشکلات کمتری ایجاد می کند. اگر شما دارای یک نگهدارنده قابل جابجایی در فک بالا هستید، یک یا دو روز طول می کشد تا به آنها عادت کرده و به درستی صحبت کنید. طبیعی است که مقداری بزاق به دلیل وجود شی خارجی در دهان خود تولید کنید. در این مدت شما نباید از دندان جلوی خود برای گاز زدن میوه های سفت و اشیا استفاده کنید.
بعد از پایان دوره درمان ارتودنسی و دوره نگهداری هم چنان احتمال تغییر در موقعیت دندان های شما وجود دارد. تا زمانی که ما زندگی کنیم، استخوان های ما ظرفیت تغییر و اصلاح دارند. به همین دلیل است که استخوان شکسته می تواند بهبود یابد. دندان ها با افزایش سن به جلو حرکت می کنند این اتفاق بدون در نظر گرفتن اینکه دندان های عقل یا سایر دندان ها را کشیده باشید و یا اینکه ارتودنسی کرده باشید رخ خواهد داد. پس انتظار تغییر در موقعیت دندان ها موضوع غیر منطقی ای نیست. برای جلوگیری از ریسک اتفاق افتادن مشکلات مشابه در آینده، نگهدارنده ثابت و متحرک می توانند برای مدت بیشتری استفاده شوند.
دندان عقل آخرین دندانی است که رویش کرده و در برخی مواقع نیز به صورت…
اورینگ (O-ring) ارتودنسی کش کوچکی است که به دور براکت ارتودنسی پیچیده شده و وظیفه…
یکی از نگرانی های افراد قبل از اقدام برای ارتودنسی دندان، حساسیت و واکنش آلرژیک…
بعد از نصب براکت های ارتودنسی به روی دندان ها ممکن است، بیماران دچار درد…
در حالیکه براکت های ارتودنسی برای کمک به رفع ناهنجاری های دهان و دندان طراحی…
هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) در دندانپزشکی به استفاده از الگوریتم ها و تکنیک های پیشرفته…